Εκδήλωση αποφοίτησης μελών Επανένταξης Θεραπευτικού Προγράμματος

Σας προσκαλούμε, στην εκδήλωση αποφοίτησης των μελών του Θεραπευτικού Προγράμματος <<ΕΠΙΛΟΓΗ>>, την Τετάρτη στις 13 Δεκεμβρίου 2017 και ώρα 5.30μμ-8.00μμ., στο Πολιτιστικό Κέντρο ”Μελίνα Μερκούρη”, αίθουσα ”Οδοιπορικό” του Δήμου Αθηναίων, Ηρακλειδών 66, Αθήνα (Θησείο-Γέφυρα Πουλόπουλου), τηλ. 210-3452150.

Γιορτάζουμε τη ζωή μας καθαροί!

Με αφορμή την 26η Ιουνίου, οι σκέψεις και τα συναισθήματα που γεννιούνται είναι ανάμικτα. Οι αναμνήσεις από την περίοδο που ήμασταν στην χρήση μαρτυρούν άγνοια αδιαφορία υποτίμηση και χλευασμό για την παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών. Σκεπασμένοι με το πέπλο της χρήσης νοιώθαμε αυτοπεποίθηση, δύναμη και σιγουριά, έτοιμοι να προσδιορίσουμε συναισθήματα, σκέψεις, φόβους και ανησυχίες μέσα απ τη ζεστή αγκαλιά των ουσιών, και αυτό για εμάς σήμαινε αγάπη. Το κόστος αυτής της σχέσης όμως είναι υψηλό και λέγετε εξάρτηση. Μία κατάσταση κατά την οποία αισθάνεσαι δέσμιος από δυνάμεις υπερατομικές, αδύναμος και ανήμπορος να αντιδράσεις. Για χρόνια ζούσαμε στο περιθώριο παραδομένοι στον δεσμώτη μας, κι ως επακόλουθο ενδεικτικά μόνο θα αναφέρουμε τον εξευτελισμό, τη φυλακή και τελικά τον θάνατο. Για εμάς τα μέλη της κοινότητας του Κ.Α.Τ.Κ  το καμπανάκι χτύπησε, σπάσαμε τα δεσμά πού μας κρατούσαν φυλακισμένους και αντιστεκόμαστε, επιλέξαμε τον δύσκολο δρόμο της απεξάρτησης μέσω της κράτησης. Σήμερα αυτή η 26η Ιουνίου είναι διαφορετική, συγκρίνουμε το πριν και το τώρα και κάνουμε ελεύθερα όνειρα για το μετά. Γιορτάζουμε τη ζωή μας καθαροί με όλες τις χαρές και τα έντονα συναισθήματα που είναι αυθόρμητα.

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Κάποτε, πριν αρκετά χρόνια, σε κάποια ακόμη προσπάθειά μου να παραμείνω ‘’καθαρός’’ κι ενώ βρισκόμουν σε κάποιο πρόγραμμα, ρώτησα μία ‘’φίλη’’, που τώρα είναι θεραπεύτρια:

  • Εντάξει, της λέω, το ένα θεραπεία, το άλλο θεραπεία, τα πάντα στο βωμό της απεξάρτησης;

Δεν μου απάντησε, αλλά είδα στα μάτια της να μου λέει – όταν το βρεις……

Έκτοτε πέρασε καιρός, άλλοτε δύσκολος κι άλλοτε δυσκολότερος, ώσπου να’ μαι και πάλι σε ένα ακόμη πρόγραμμα απεξάρτησης, προσπαθώντας να παραμείνω καθαρός. Μέσα από την καθημερινότητα και τις θεραπευτικές διαδικασίες του προγράμματος κι ενώ βρίσκομαι στην κορύφωση ενός ανηλεούς πολέμου με τους προσωπικούς μου δαίμονες, ξαφνικά μου έρχεται σαν φλας η απάντηση στο ερώτημα :’’τα πάντα στο βωμό της απεξάρτησης’’;

Όχι! Όχι τα πάντα. Απλά λίγο περισσότερα από ό,τι έχεις θυσιάσει στο βωμό της εξάρτησης.

Και φυσικά όλα είναι θεραπεία. Από το πώς φροντίζεις τον εαυτό σου το πρωί όταν ξυπνάς, το πώς τρως στο τραπέζι, το πώς συμπεριφέρεσαι στον διπλανό σου, αλλά κυρίως στο πως διαχειρίζεσαι τα συναισθήματά σου. Κυρίως τα σκοτεινά, τα αρχέγονα, όπως ο φόβος και ο θυμός. Όλα…όλα είναι θεραπεία!

Α.Σ.
Η.Κ 159

Με λένε Γιώργο και είμαι από τη Θεσσαλονίκη. Από τα 11 μου χρόνια άρχισα να πίνω χάπια, ‘’μαύρο’’, σιρόπια…, μετά χάθηκα στην κόλαση της ηρωίνης και της κοκαΐνης. Κάθε μέρα έχανα τον εαυτό μου. Τι να πω; Ήμουν μικρός και άμυαλος, μετά ήρθε η φυλακή κι εκεί βγήκα τέλειος καθηγητής στην παρανομία….και μετά σου λένε ότι η φυλακή σε συμμορφώνει! Κάθε μέρα χανόμουν στην κόλαση των ναρκωτικών και του εγκλεισμού. Αυτό συνεχιζόταν για πολλά χρόνια, μα ποτέ δεν ζήτησα βοήθεια και ξοδεύοντας τα χρόνια μου μέσα στη φυλακή και τα ναρκωτικά. Μέχρι που έμαθα για τον Ελεώνα, μου το είχε πει κάποιος που ήταν στο Κέντρο Απεξάρτησης κι έτσι πήρα μια αίτηση, την έκανα και ήρθα. Έπαθα ‘’πλάκα’’ όταν αντίκρισα το τοπίο και τους ανθρώπους, πάνω απ’ όλα ήταν άνθρωποι. Μας πήγαν στην  Α’ Φάση και άρχισαν οι θεραπευτικές διαδικασίες.  Στην αρχή δυσκολευόμουν πολύ, τι να κάνω, ήταν για μένα πρωτόγνωρο. Με τον καιρό και με τη βοήθεια της ομάδας μου και των θεραπευτών, άρχισα να μπαίνω στο νόημα, σιγά – σιγά άρχισα να νιώθω πιο καλά, έβλεπα τον εαυτό μου καλύτερα, πιο ήρεμο. Αλλά είναι πάντα δύσκολο να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου, φοβάμαι γιατί θα συναντήσω τις αλήθειες. Αυτό είναι το δύσκολο, αλλά πρέπει να το κάνω, γιατί θέλω ν’ αλλάξω ζωή. Ο δρόμος που είχα πάρει αν συνέχιζα θα με οδηγούσε στον τάφο ή τη φυλακή. Γι’ αυτό πήρα την απόφαση ζωής κι έκανα τη σωστή Επιλογή. Η κόλαση εδώ μετατράπηκε σε παράδεισο, τα σύννεφα φεύγουν σιγά – σιγά, αλλά πρέπει να δουλέψω με τον εαυτό μου πιο πολύ και αυτό κάνω μέχρι σήμερα και θα προσπαθώ πάντα γι’ αυτό. Λέω σε όσους θέλουν ν’ αλλάξουν και να  εμπιστευτούν κάποιο πρόγραμμα. Σήμερα είμαι 49 χρονών και πάντα ντρεπόμουν κι απέφευγα να πάω σε πρόγραμμα, γιατί άκουγα διάφορα για τα προγράμματα. ανεπιφύλακτα σας λέω να το δοκιμάσετε. Η ΕΠΙΛΟΓΗ είναι δική σας!

Γ.Μ
Μ.Κ 159

Είμαι ο Ζαχαρίας και είμαι από την Αθήνα. Εγώ πάντα ήμουν γοητευμένος από τα ρέιβ πάρτι, μου αρέσανε τα ‘’τρυπάκια’’ και τα ‘’έκσταση’’. Αυτό συνεχιζόταν για πολλά χρόνια, μέχρι που κατέληξα στην ηρωίνη. Εκεί άρχισαν τα δύσκολα, όπου αναγκαζόμουν να κάνω παράνομες πράξεις για να εξασφαλίσω τη δόση μου, ήτανε δύσκολή η ‘’χαρμάνα’’, η ταλαιπωρία και όλη η κατάντια της χρήσης. Μετά ήρθε η φυλακή,  το 2004 πρώτη φορά, αναρωτιόμουν τι θα συναντήσω ‘’μέσα’’. Συνέχισα να πίνω και μέσα στη φυλακή, μετά αποφυλακίστηκα, Μετά πάλι χρήση και παρανομία και ξανά φυλακή το 2006. Τότε έμαθα για το πρόγραμμα του Ελεώνα, ένας δικηγόρος μου πρότεινε να το παρακολουθήσω για ένα καλύτερο αύριο κι έτσι πήρα την απόφαση να πάω. Στην αρχή μαγεύτηκα, όταν κατέβηκα από την κλούβα και είδα το περιβάλλον και τη φύση. Αργότερα στις διαδικασίες έπρεπε να  επικοινωνώ με πολλούς ανθρώπους, να μοιράζομαι τα συναισθήματα που είχα. Δύσκολο, αλλά με την βοήθεια της ομάδας μου και των θεραπευτών, κατάφερα να εκφράσω τα συναισθήματά μου και να συνειδητοποιήσω πόσο σοβαρό πρόβλημα είχα με τη χρήση και πως τα ναρκωτικά δεν ήταν ένας παραμυθένιος κόσμος. Έλα κι εσύ να δοκιμάσεις, να βρεις τον εαυτό σου…..μπορείς κι εσύ αφού μπορώ κι εγώ!

Ζ.Μ
Μ.Κ.269

Είμαι ο Σάκης, 532 μέρες καθαρός, γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Πύργο, αλλά τα τελευταία χρόνια μένω στην Αθήνα. Είμαι κι εγώ ένα ‘’προβληματικό’’ παιδί, με ιδιαιτερότητες και πολλά κοινά με τους συν-θεραπευόμενους μου. Από μικρός ήθελα να ξεχωρίζω προκαλώντας με τις επιλογές μου και εκεί πάνω σε μια αναζήτηση ταυτότητας γνώρισα τη χρήση και την παραβατικότητα. Για πολλά χρόνια νόμιζα πως δεν είχα πρόβλημα και πως κάπως έτσι είναι η ζωή. Όμως τα χρόνια πέρασαν γρήγορα και μια μέρα ξύπνησα εξαρτημένος από τις  ‘’ουσίες’’, οι οποίες με είχαν πιάσει από τα μαλλιά και με έκαναν ό,τι ήθελαν. Έπειτα ήρθε αναπόφευκτα η φυλακή και όπως λένε πολλοί, μια ‘’παράταση ζωής’’. Εκεί έμαθα για το πρόγραμμα του Ελεώνα και είπα να έρθω να δω τι γίνεται. Δεν ήμουν αποφασισμένος να ‘’κόψω’’, αλλά 500 μέρες αργότερα έχω πάρει αρκετά πράγματα. Μεταξύ άλλων, την υπομονή, την επιμονή στο στόχο μου και την αυτοεκτίμηση. Γνωρίζω πως ο δρόμος προς την απεξάρτηση δεν είναι εύκολος, αλλά ξέρω πως μου αξίζει κάτι καλύτερο και μέσα από κάθε δυσκολία θα υπάρχει ένα φωτεινό αστέρι για να μου δείχνει το δρόμο.

Σ.Τ
Μ.Κ. 561

Είμαι ο  Έντι και είμαι από την Αλβανία.  Στην αρχή ήρθα στο πρόγραμμα του Ελεώνα με σκοπό να κάνω ένα ‘’οφ’’. Αλλά με τον καιρό, που μετρούσα τις μέρες καθαρότητας, στο σώμα ήμουν ‘’καθαρός’’, αλλά στο μυαλό μου ήμουνα χαρμάνης. Ενώ οι μέρες περνούσαν έφτασα στη Β’ Φάση, παρά τις δυσκολίες που είχα να ‘’ανοίγομαι’’ στην ομάδα μου. Ποτέ μέχρι τώρα δεν είχα ανοιχτεί σ’ ένα κύκλο ανθρώπων και αυτό με δυσκόλευε στην αρχή. Με τον καιρό στη Β’ φάση, άρχισα να εμπιστεύομαι την ομάδα μου, να ανοίγομαι περισσότερο, να βρίσκω τον εαυτό μου. Σήμερα είμαι στην Γ’ φάση που είναι Κοινότητα και αυτό το κατάφερα με της ομάδας μου, αλλά και των θεραπευτών. Και νιώθω πως τώρα αρχίζουν τα πιο ωραία πράγματα που με περιμένουν.

Ε.Β
Μ.Κ. 541

Σήμερα θέλω να σας πω κάτι ευχάριστο που έγινε το καλοκαίρι που μας πέρασε. Κατάλαβα πως μου αρέσει πολύ η ασχολία μου με τον κήπο. Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον κήπο της Β’ φάσης, έβλεπα τα λουλουδάκια και ξεκίνησα να τα ποτίζω, μέρα με τη μέρα αυτά μεγάλωναν κι ομόρφαιναν περισσότερο κι αυτό μου έδινε κουράγιο και μια αίσθηση ελευθερίας. Μετά ήρθε ο χειμώνας και στεναχωρήθηκα πάρα πολύ γιατί άρχισαν να μαραίνονται τα λουλούδια που φρόντιζα. Τώρα που ήρθε ξανά η άνοιξη, με μεγάλη χαρά ξεκίνησα να φυτεύω διάφορους σπόρους που είχα μαζέψει από το καλοκαίρι. Και ανυπομονώ να φτιάξω έναν υπέροχο κήπο στην κοινότητα!

Ε.Β
Μ.Κ. 541

* Τα κείμενα είναι από τα μέλη της Θεραπευτικής Κοινότητας του Κ.Α.Τ.Κ.Ε.Θ., ”ΕΠΙΛΟΓΗ”, Απρίλιος 2017

.....οι γιορτές των Χριστουγέννων....

….οι γιορτές των Χριστουγέννων και τηςΠρωτοχρονιάς είναι έντονα χρώματα πάνω στο άσπρο του χιονιού….ήχοι από καμπανάκια, κάλαντα και τραγούδια με παιδικές χορωδίες και προπαντός μνήμες από τα παιδικά μας χρόνια…..μνήμες που θα θέλαμε να τις ξανακάνουμε πραγματικότητα με τους αγαπημένους μας ανθρώπους…

…κι ανάμεσα σε όλα αυτά, τα χρόνια της χρήσης…τα χρόνια που τίποτε άλλο δεν είχε σημασία, παρά μονάχα να έχουμε ουσίες για να είμαστε “φτιαγμένοι”, να έχουμε το κατιτίς παραπάνω, όπως οι άλλοι φτιάχνουν γλυκά ή αγοράζουν τη γαλοπούλα και το χοιρινό για το γιορτινό τραπέζι….

…καμμιά φορά οι αναμνήσεις έχουν χαθεί…σαν να μην ήμασταν ποτέ παιδιά, σαν να μην είπαμε ποτέ τα κάλαντα ή να μην πήραμε ποτέ μας δώρα…μοιάζει να θέλει το μυαλό να ξεχάσει τα όμορφα, έτσι για να συντονιστεί με τα άσχημα που διάλεξε το ίδιο να συμβαίνουν ή με την υπεροψία της χρήσης που δεν αφήνει τίποτε άλλο να χωρέσει στο σακούλι του μυαλού και της ψυχής…

…τώρα εδώ στο Πρόγραμμα, έχουμε ο ένας τον άλλον…θα περάσουμε μαζι αυτές τις γιορτές…για φέτος θα είμαστε εμείς η μεγάλη οικογένεια που θα μας χωρέσει όλους…έχουμε στολίσει το δέντρο μας, το χώρο μας κι ετοιμαζομαστε να ζήσουμε αυτές τις γιορτές στο δικό μας σπίτι, που είναι ο χώρος της κοινότητας…θα περάσουμε μαζί και θα μοιραστούμε το φαγητό, αλλά και τα συναισθήματα, ακόμη και τις ελπίδες για τις επόμενες γιορτές…τις ελπίδες να είναι οι επόμενες γιορτές “καθαρές”… να είναι ΟΛΕΣ οι επόμενες γιορτές ”καθαρές”, για να μπορούμε να μοιράζουμε το φαγητό και τα συναισθήματα με τους αγαπημένους μας…

Ελεώνας 21/12/2016

Τα μέλη της Θεραπευτικής Κοινότητας